Müsəlmanlar

Həvarilər

Sual: Həvarilər kimlərdir? Quran və İncildə onların haqqında nəsə deyilir?

Cavab: Hə­va­ri­lər ((İsa dağa çıxaraq özü istədiyi adamları yanına çağırdı və onlar yanına gəldilər. İsa on iki nəfəri həvari adlandıraraq təyin etdi ki, bu adamlar onun yanında olsun, həm də onları vəz etməyə göndərsin, həmçinin cinləri qovmaq səlahiyyətinə malik olsunlar. Beləliklə, İsa bu on iki nəfəri təyin etdi: Peter adlandırdığı Şimon, Bene-Rageş, yəni, «İldırım oğulları» adlandırdığı Zavday oğlu Yaqub və Yaqubun qardaşı Yəhya, Andrey, Filip, Bartalmay, Matta, Tomas, Halfay oğlu Yaqub, Tadday, Kənançı Şimon və İsaya xəyanət edən Yəhuda İskaryot. (Mar­kus, 3/14-19).)) İsa əley­his­sə­la­ma dəs­tək ve­rən 12 nə­fə­rə de­yi­lir. İsa İs­rail oğul­la­rı­nın ((Baxın: Saff, 61/14)) onu qə­bul et­mək is­tə­mə­dik­lə­ri­ni ba­şa düş­dük­də:

قَالَ مَنْ اَنْصَارِى اِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ اَنْصَارُ اللَّهِ اَمَنَّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِاَنَّا مُسْلِمُون

“Al­lah yo­lun­da mənə kim kö­mək edər?” – de­yə so­ruş­du. Hə­va­ri­lər de­di­lər: “­Alla­h üçün Biz kö­mək edərik! Çünki Biz Al­la­ha inan­dıq. Sən də ona təs­lim ol­du­ğu­mu­za şa­hid ol!” (Ali-İm­ran su­rə­si, 3/52).

Ə­li­miz­də­ki İn­ci­lə əsa­sən İsa çar­mı­xa çə­ki­lib dəfn edil­dik­dən üç gün son­ra qəb­rin­dən çıx­mış, Cə­li­lə­də 11 hə­va­ri­si­nə gö­rün­müş və be­lə de­miş­dir:

«Göy­də və yer üzün­də bü­tün ix­ti­yar mə­nə ve­ril­di. Bu sə­bəb­dən ge­dib bü­tün mil­lət­lə­ri tələbələ­rim ki­mi ye­tiş­di­rin. On­la­rı Ata, Oğul və Mü­qəd­dəs Ru­hun adıy­la vəftiz edin. Si­zə buyur­du­ğum hər şe­yə ta­be ol­ma­la­rı­nı on­la­ra öy­rə­din. Be­lə ki, mən dün­ya­nın so­nu­na qə­dər hər an si­zin­lə bir­lik­də­yəm» (Mat­ta, 28/16-20).

Bu söz­lər İn­cil­ə aid ola bil­məz. Hə­qi­qi İn­cil yal­nız Al­la­hın söz­lə­rini ehtiva etməlidir. İsa­nın ölü­mün­dən son­ra hə­va­ri­lə­rinə gö­rün­mə­si id­dia­sı­ da qə­bul edilə bilməz.

Uca Al­lah be­lə bu­yu­rur:

وَقَفَّيْنَا عَلَى اَثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَيةِ وَاَتَيْنَاهُ الْاِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَيةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ

“İs­rail pey­ğəm­bər­lə­ri­nin ar­dın­ca Mər­yəm oğ­lu İsa­nı özün­dən qa­baq­kı Töv­ra­tı təs­diq edən bir elçi kimi gön­dər­dik. Ona da doğru yolu göstərən və aydınladan olan İncili verdik. O qarşısındakı Töv­ra­tı təs­diq edən, yol göstərən və çəkinənlərə nə­si­hət verən bir kitabdır” (Mai­də su­rə­si, 5/46).

مَاالْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ اِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَاُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كَانَا يَاْكُلَانِ الطَّعَامَ اُنْظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْاَيَاتِ ثُمَّ انْظُرْ اَنَّى يُؤْفَكُونَ

“Mər­yəm oğ­lu Mə­sih an­caq bir elçidir. On­dan əv­vəl də elçilər­lər gə­lib get­miş­dir. Onun ana­sı isə çox pak bir qa­dındır. On­lar­dan hər iki­si də ye­mək ye­yər­dilər. İndi sən onlara bu sənədləri ne­cə ba­şa sa­ldığımıza, bir də onların yalana ne­cə üz çe­vi­ri­ldiklərinə bax!” (Mai­də su­rə­si, 5/75).

İ­sa əley­his­sə­lam və­fat et­dik­də dün­ya ilə əla­qə­si kə­sil­di. O, axi­rət­də Al­la­ha be­lə de­yə­cək­dir:

مَا قُلْتُ لَهُمْ اِلَّا مَا اَمَرْتَنِى بِهِ اَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّى وَرَبَّكُمْ وَكُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِى كُنْتَ اَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَاَنْتَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ شَهِيدٌ

“On­la­rın ara­sın­da olduğum ərəfədə mən on­la­ra şa­hid idim. Sən mə­ni vəfat etdirəndən son­ra on­la­ra nə­za­rət­çi ancaq Özün ol­dun. Yal­nız Sən hər şe­yi görürsən, şa­hid­sən!” (Mai­də su­rə­si, 5/117).

Dolayısı ilə, İsa­nın və­fa­tın­dan son­ra de­di­yi id­dia edi­lən yu­xa­rı­da­kı söz­lər, nə İn­ci­lin bir hissəsi, nə də İsa əley­his­sə­la­mın söz­lə­ri ola bi­lər.

İn­ci­lə edi­lən bu ki­mi əla­və­lə­rə əsas­la­na­raq hə­va­ri­lə­rə bir sı­ra ruhani səlahiyyətlər ve­ril­miş­dir. Bu əla­və­lər­dən bi­ri­nə əsa­sən, İsa 12 hə­va­ri­sin­dən bir he­yət təş­kil et­miş, Pyot­ru rəh­bər tə­yin et­miş və ona be­lə de­miş­dir:

«Göy­lə­rin ha­kim­li­yi­nin aça­rı­nı sə­nə ve­rə­cə­yəm. Yer üzün­də bağla­ya­ca­ğın hər şey göy­lər­də də bağ­la­na­caq. Yer üzün­də aça­ca­ğın hər şey, göy­lər­də açılacaq» (Mat­ta, 16/19).

Bağ­la­maq və aç­maq ix­ti­ya­rı be­lə şərh edi­lir: Hə­va­ri­lə­rin top­lu­ma (kil­sə­yə) qə­bul edə­cək­lə­ri və ya ora­dan uzaq­laş­dı­ra­caq­la­rı in­san­lar Al­lah tə­rə­fın­dən də qə­bul edi­lir, ya­xud uzaq­laş­dı­rı­lır. Kil­sə ilə ba­rış­maq Al­lah­la ba­rış­maqdır. ((Mənbə: «Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri», paraqraf. 1445. Bu əsər Papa 14-cü Luinin (yepiskop II Jan Paul-un) əmri ilə 1986-cı ildə kardinal Jozef Ratzingerin sədrliyi ilə qurulan və 12 üzvdən təşkil edilən bir heyətin 6 illik əməyi nəticəsində meydana gətirilib. Bu prinsiplər Vatikan kilsəsi tərəfindən qəbul edilmiş təlimatları əhatə edir. Türk dilinə tərcüməsini Dominik Pamir hazırlamış və 15 avqust 2000-ci ildə İstanbul şəhərində Türkiyə yepiskoplar konfransı tərəfindən nəşr edilmişdir.))

Materiallardan istifadə zamanı mənbə göstərilməlidir. MÜSƏLMANLAR © 2004 Bütün hüquqları qorunur.